1-خرید میوه و سبزیجات و ... از آدم های مسن تر، کسانی که اول بازار ستنتی بساط کرده اند تا کمکی به آنها باشد.
2- خرید لباس و تیشرت از برندهای ایرانی برای تقویت اقتصاد کشور و اشتغال زایی
3-برنامه ریزی با نماینده خانواده ها
4- پارک جنگلی نور جایی خیلی بزرگ و خوبی برای پیک نیک بود-
5- مسافرت با خانواده ها یک سال درمیون یا یکی اول تابستان و دیگری آخر تابستان، خصوصا بخاطر داروی فرزند که در مسافرت ها فرصت کافی برای دادن طبق برنامه ی آن وجود ندارد.
6-تجربه مسجد رفتن برای نماز خیلی خوب بود.
1- خیلی خوب که اگر دنبال جایی برای پیک نیک هستید و رسیدید به منطقه ی مورد نظر و حالا باید جای نشستن رو مشخص کنید، اگر دو تا یا چندتا ماشین هستید از هم جدا بشید و بجای اینکه همه پشت سر اولی راه بیفتن و اولی با فشار ناشی از اینکه بقیه دنبالشن نتونه جایی که از نظر خودش مناسبه انتخاب کنه و تلاش کنه هرچه سریع تر جایی پیدا بشه، ماشین ها از هم جدا شوند و هر کدام جداگانه دنبال جا بگردند. (بلاغلار نیر و پل معلق مشکین شهر)
2-حیف شد پل معلق مشکین‌شهر رو نرفتیم، خصوصا بعضی از همسفرها خیلی دوست داشتند که اونو تجربه کنن.
3- یادمون باشه که ساعت 8-9 شب که هنوز نماز هم نخودین، زمان مناسبی برای بازار رفتن اون هم در شهری که بلدش نیستی، نیست (بازار شب آخر اردبیل)
تجربه های نوروز 98:
1- عیدی خواست مغازه دارها: اگر از مشاغل ازاد مثل مکانیکی کسی عیدی خواست، برای اینکه دیگر پررو بازی در نیاورد، 1000 تومن عیدی بده که دیگر این کار رانکند (شاگرد مکانیکی عنبرستانی)
2- 13 بدر: سه تا ضعف داشتیم که خودمان هم بیشتر از بقیه آسب دیدیم یکی اینکه زودتر با پدر قطعی نکرده بودیم، دوم اینکه روز رفتن به نیشابور نشستم پای فیلم تنگه ابوقریب و با اینکه جای صحیت داشت قبلش، صحبت نکردم اینجا می توانستیم با پدر نهایی اش کنیم که خیلی بهتر از مشکلات 13 به‌در نقاب بود. سوم هم اینکه قاطعانه روی برنامه خودت وانستادی و چند بار نظرت عوض شد و خیلی اذیت شدی گفتی شب می رویم نیشابور، بعد گفتی فردا صبح و آخرش هم که رفتی نقاب. که آنجا هم همه اش اذیت بود، از کارخانه، افتادن کاج، بلاتکلیفی در خانه حاج ننه، دیر راه افتادن، نوع تقسیم هزینه ها (هر خانواده 50 هزار تومان)، حس اینکه همه آمده اند 13 بدر که فقط آمده باشند، نظرات متفاوت و در هم و نبود یک نفر برای دست گرفتن آماده کردن آتیش، پخت جوجه و ...)
3- بعضی آدم ها باید نارحت شوند تا قدردان شوند (تجربه مثبت): حرم صبح با آقا وهب وقتی دیگران تنبلی می کنند باید ضرر کنند تا خودشان هم به فکر باشند.
4- برای بعضی از آدم ها نباید از خودگذشتگی داشت تا قدردان باشند (تجربه مثبت): وقتی کسی از خود گذشتگی ندارد و خیلی کار نمی کند، بهتر است شما هم همان طور باشی که قدردان‌تر شوند نسبت به شما و هم اینکه اعتراضت را بشوند. کاهش میزان کمک ها در کارهای بعد از ناهار و ... .
5- قول = خط قرمز: اگر به کسی قول ناهار یا شام داده اید، خط قرمز است و هیچ گونه انعطاف پذیری نباید نسبت به آن داشت مثل قول شام 13 فروردین در مشهد که از نقاب بلافاصله بعد از ناهار حرکت کردیم. اگر قول داده ایم دیگر جای فکر کردن و بحث کردن نیست.
6- چند چیزی که روی رویکردهای من تاثیر خوبی گذاشته:
1- اهل برنامه ریزی نبودن همسفر بزرگ: کلا اهل با برنامه عمل کردن نیستند نه در کلان و نه در خرد نه در تعداد روزهای سفر و تعداد روزهای ماندن در هر محل و زمان حرکت و نه در قرارهای کوچک بعد از زیارت. این خیلی من را که اهل برنامه ریزی و متعهد به برنامه و قول و قرار هستم اذیت می کند لذا فقط سفرهایی را با ایشان می شود رفت که محل‌های اقامت مان از قبل مشخص و برای آن پول پرداخت شده باشد تا امکان تخطی از برنامه وجود نداشته باشد.
2- عدم از خود گذشتگی: اینکه کسی هم فقط به فکر خودش هم باشد (برای زیارت، خواب، و ...) بازهم خیلی اذیت کننده است.
3- بلاتکلیفی و بهداشت: سفر کربلای نوروز 98 ، 2 مشکل بزرگ داشت یکی همان بلاتکلیفی‌های زیاد که ناشی مشخص نبودن محل اقامت مان بود و زیاد الاف می شدیم مثل الافی ورود به نجف، ورود به کربلا، خروج از کربلا و دومی مساله بهداشت بود که خیلی هم ضعیف بود و سخت گذشت هم در خانه ابوارغم و هم در حسینیه کربلا.
4- اخلاق همسفران: همسفر بزرگ و همسفر دیگر هم که خیلی خوب هستند ولی اخلاق خاصی دارند و اون تواضع و صمیمیت و از خود گذشتگی که تو دوست داری کمتر در ایشان دیده می شود لذا ترجیح خودم این است که تا جای ممکن مستقل سفر برویم .
5- در قالب برنامه قرار گرفتن با اتوبوس های عتبه: بلیط عتبه برای سامرا و مهران خیلی خوب بود چراکه به همه ما برنامه داد حتی پدرخانمJ
6- پول خرج کردن: برای اینکه حساب و کتاب ها پیچیده نشود، مثل سفر قشم، یک نفر باید مسئولیت ثبت هزینه‌ها را داشته باشد + اینکه اگر از ارز شخصی خودت استفاده شد دیگر آن را نباید برای خانواده خرج کنی مثل 10 دیناری که گرفتی و مقداریش رو برای سفر خرج کردی ولی کنترل آن از دست رفت. اگر پول گرفتی باید برای خانواده خودت فقط خرج کنی و برای خرید های عمومی دوباره از مادرخرج پول بگیری.
7- هماهنگی رفتن به حرم ها: هم خیلی سخت بود ولی اگر با کاروان بودیم وقت مان دست خودمان بود.
8- مدت رانندگی در سفرها: وقتی مستقل سفر می روی خصوصا سفرهای طولانی، باید بیشتر از 8 ساعت برنامه رانندگی نگذاری تا بتوانی از باقی فرصت برای توقف در مناظر زیبا و گرفتن عکس استفاده کنی مثل بیستون، کشتزارها و کوه های ایلام و ... .
9- دقیق درآوردن مناسبت‌ها: قبل از هر سفری تقویم و مناسبت ها را باید دقیق نگاه کرد مثل تولد حضرت علی که در این سفر حواسمان به آن نبود و بعد از هم باید قاطعانه برنامه پیشنهادی می دادی با لحاظ کردن محدودیت های خودت مثل اینکه تازه مرخصی های قشم را گرفته بودی و 4 روز واقعا زیاد بود مجدد مرخصی می گرفتی.
10- مدت اقامت در نجف و کربلا: سه شب نجف و سه شب کربلا برنامه خیلی منطقی و خوب و کافی ای برای سفر به کربلاست.
11- جمع بندی: در مجموع سفر کربلا باید با کاروان با هتل بهداشتی و نزدیک هرم ها، هر 5 سال حدودا کافی است. این جور سفرها را اصلا نمی شود با خانواده ها رفت چرا که از زیارت هم به دلیل بی برنامگی‌ها و بلاتکلیفی ها می افتی.
هزینه های سفر کربلا (برای 8 نفر):