برای آمادگی آزمون‌ها، هیچ وقت مدت
طولانی تنها پیش نرو (اشتباهی که ایده آل گرایان مرتکب می شوند)
امروز می خواهم در مورد تجربه‌ای که چندبار برایم تکرار شده است با شما صحبت کنم. چندین بار شده که برنامه‌ی امادگی برای ازمونی یا ارائه‌ای بچینم. وقتی آن را عملیاتی کردم و مدتی گذشت، به تدریج احساس خوبی نسبت به تسلط بر آن آزمون یا ارائه پیدا می کردم اما در زمان آزمون یا ارائه متوجه می شدم که نه آن طور که هم گمان می کردم، مسلط نبوده‌ام.
نکته این است که وقتی روشی را برای خودت می چینی و بر اساس آن جلو می روی، کم کم فقط در محدوده همان روش تسلط پیدا می کنی و در آن شرایط؛ اما اگر محدوده و شرایط کمی تغییر کند، با چالش مواجه خواهی شد. مثالش این می شود که شما می خواهی تمرین رانندگی کنی برای آزمون گواهینامه، برنامه مرتب و هر روزانه‌ای می‌چینی که در مسیر مشخصی تمرین کنی. تو در آن مسیر مسلط خواهی شد، اما اگر آزمون در مسیر دیگری با شرایط دیگری باشد(که قطعاً این گونه است)، حتماً تو را با چالش مواجه می کند. بنابراین توصیه و تجربه من است که در این موارد حتماً با تغییر در روش کسب تسلط و مهارت، شرایط متنوع را امتحان کنی. یکی از بهترین کارها این است که بجای اینکه تنها تمرین کنی این کار را با کس دیگری هم انجام بدهی.
راستش چند وقت است که با روش نسبتاً منظمی در حال مطالعه برای آزمون تربیت ارزیاب تعالی هستم. تا دیروز فکر می کردم که شرایط بسیار خوب است و تسلط خوبی بر موضوعات دارم اما وقتی دیروز کمی با یکی از همکاران مطالعه را جلو بردم و سوال و جوابی کردیم و تمرینی حل نمودیم، دیدم نه خیر اوضاع خیلی با آن حالت ایده‌آلی که من تصور می کردم متفاوت است.
نکته دقیقاً همین است که وقتی تنها جلو می روی، فقط داری در دنیای خودساخته و خود پرداخته‌ی خودت تمرین می کنی و به نظرت هم همه چیز گل و بلبل است، اما این چیزی جز یک توهم لذت بخش نیست.